Τα θερινά σινεμά

ΘΕΡΙΝΑ ΣΙΝΕΜΑ

ΔΕΚΑΤΗ ΟΓΔΟΗ ΙΣΤΟΡΙΑ «ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ», ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ …

Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι

Μες τα θερινά τα σινεμά …

Αυτό το τραγούδι έπαιζε το ραδιόφωνο σήμερα το πρωί καθώς έπαιρνα τον πρώτο καφέ της ημέρας. Και ήρθαν στη μνήμη μου τα θερινά σινεμά του Καιμακλίου.

Οι Καιμακλιώτες πριν αποκτήσουν σινεμά πήγαιναν στα θερινά σινεμά της τουρκικής συνοικίας της Λευκωσίας που για πολλούς ήταν πιο κοντά παρά το κέντρο του χωριού. ΄Ημουν πολύ μικρός, δεν είχα πάει ακόμη στο δημοτικό σχολείο όταν λειτούργησε το πρώτο θερινό σινεμά στο Καιμακλί στο κέντρο της κοινότητας.

Δύο άδεια οικόπεδα, ραντίστηκαν καλά με νερό, το χώμα συμπιέστηκε όσο πιο καλά γινόταν και επιστρώθηκε με το κίτρινο χώμα που μαζεύεται όταν οι μάστορες σμιλεύουν την πουρόπετρα. Ο χώρος περιφράχτηκε με τσίγκους, κτίστηκε ένα μικρό δωματιάκι με ένα μικρούτσικο παραθυράκι στο δρόμο και ανεγέρθηκε επίσης πάνω σε τέσσερις κολώνες το δωμάτιο για τη μηχανή προβολής ταινιών. Μια κυκλική ανεμόσκαλα οδηγούσε σ΄ αυτό που είχε και δυο ανοίγματα μπροστά, προς την πλευρά της οθόνης για την προβολή. Στην άλλη άκρη τεντώθηκε γερά ένα άσπρο πανί που ήταν η οθόνη. Και να το θερινό σινεμά! Και το όνομα αυτού Μεσοκελεύς! Ο πατέρας μου που ήταν δάσκαλος μου εξήγησε ότι το Καιμακλί απαντάται σε κάτι παλιούς χάρτες με το όνομα Μεσοκελεύς. Μου είπε επίσης κάτι για το ρήμα κελεύω (αρχ.  κέλλω που σημαίνει θέτω σε κίνηση, παρακινώ, παροτρύνω) και ότι στον ΄Ομηρο απαντάται η φράση «τα πλοία τα κελευστά» και ότι κατά πάσα πιθανότητα Μεσοκελεύς σημαίνει στη μέση του δρόμου, της πορείας και άρα σταθμός! Αυτά όλα αν θυμάμαι καλά!

Το θερινό σινεμά λοιπόν γέμιζε με κόσμο μόνο το Σάββατο το βράδυ. Τις καθημερινές είχε ελάχιστο κόσμο. Το Σάββατο, την Κυριακή και τη Δευτέρα προβάλλονταν ελληνικές ταινίες της εποχής που μεσουρανούσε ο ελληνικός κινηματογράφος με τα πολύ γνωστά ονόματα ηθοποιών με πρώτο και καλύτερο το ζεύγος Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ.

Τα καλοκαίρια λοιπόν κάθε Σαββατόβραδο πηγαίναμε σινεμά. Με έστελλε ο παππούς μου από το απόγευμα να πάρω εισιτήρια για τις πρώτες θέσεις πριν την «πλατεία» γιατί απ΄ εκεί η θέαση ήταν ανεμπόδιστη αφού υπήρχε μια υψομετρική διαφορά ενός σκαλιού! Το θερινό σινεμά δεν ήταν μόνο η ταινία! ΄Ηταν επίσης το παγωτό ή το αναψυκτικό στο διάλειμμα. ΄Ηταν οι κουβέντες των μεγάλων και τα σχόλιά τους για την ταινία. ΄Ηταν καμιά φορά το κλάμα μερικών γυναικών για την αδικία που παρουσιαζόταν στην πλοκή του έργου, ήταν το χειροκρότημα για τον ήρωα της ταινίας …

Οι ιδιοκτήτες διαφήμιζαν τις ταινίες τους διανέμοντας κάθε Παρασκευή από πόρτα σε πόρτα, ένα φυλλάδιο με το πρόγραμμα της εβδομάδας. Το φυλλάδιο περιελάμβανε και περίληψη του κύριου έργου της εβδομάδας η οποία πάντοτε τελείωνε με τη φράση «η συνέχεια και το υπέροχο τέλος επί της οθόνης μας!»

Τις καθημερινές όπως προανέφερα ο κόσμος στο σινεμά ήταν λιγοστός και γι αυτό οι ιδιοκτήτες σοφίζονταν διάφορους τρόπου για να προσελκύσουν πελατεία. Για παράδειγμα οι συνοδευόμενες γυναίκες κάθε Τετάρτη είχαν ελεύθερη είσοδο καθώς και τα μικρά παιδιά προσχολικής ηλικίας. Για την Πέμπτη διένειμαν προσκλήσεις που έπρεπε μια πρόσκληση να συνοδεύεται από ένα κανονικό, πληρωμένο, εισιτήριο.

Το θερινό σινεμά γειτνίαζε με την αυλή του σπιτιού μιας θείας της μητέρας μου. Την περίφραξη του σινεμά και τον μαντρότοιχο της αυλής χώριζε ένα μικρό δρομάκι. Ο άντρας της θείας της μητέρας μου, κτίστης το επάγγελμα κατασκεύασε μια ξύλινη εξέδρα δίπλα στο μαντρότοιχο και με μια σκάλα ανεβαίναμε εκεί και βλέπαμε δωρεάν ταινίες. Μαζεύονταν πολλοί συγγενείς εκεί και απορώ πως άντεχε τόσο βάρος η εξέδρα. Τα βράδια του Φθινοπώρου στη Λευκωσία κάνει μερικές φορές κρύο και θυμάμαι ότι έφερναν κουβέρτες πάνω στην εξέδρα και μας σκέπαζαν μην κρυώσουμε! Μας πήραν χαμπάρι όμως οι ιδιοκτήτες του σινεμά και ψήλωσαν την περίφραξη με πιο ψηλούς τσίγκους και σακούλες και έτσι χάσαμε το τζάμπα σινεμά!

Με τον καιρό αυξήθηκαν οι φίλοι του σινεμά και τις καθημερινές, υπήρχε καλή πελατεία και ξεφύτρωσε και δεύτερο θερινό σινεμά στο Καιμακλί, το «Αλάμο». Ο «Μεσοκελεύς» ήδη μετατράπηκε σε χειμερινό και θερινό σινεμά και στη συνέχεια και το «Αλάμο».

Και μετά;  Μετά … ήρθε η τηλεόραση! Και τα σινεμά έκλεισαν! ΄Εμειναν μόνο τα κτήρια, άδεια ή ως αποθηκευτικοί χώροι για να θυμίζουν τα παλιά σε όσους έζησαν το σινεμά στις δόξες του!

Κ.Α.Χ.

13.10.2014